از آغاز زندگی بشر تا کنون، انسان ها همواره در پی ارتباط با یکدیگر و جست­وجوی تعالی بوده اند تا اینکه در نهایت امنیت و آسایش زندگی کرده و از منافع حاصل از آن نیز بهره ببرند. با این وصف با وجود تجارب گوناگون جامعه بشری این مهم جز درسایه عالی ترین شیوه اداره و رهبری جوامع بشری فراهم نشده و تحقق نمی پذیرد. از این رو اصلی ترین و مشروع ترین شیوه حکومت، همیشه دغدغه اندیشمندان و نظریه پردازان سیاسی بوده است. در همین راستا اندیشه متعالی الگوی اسلامی حکمرانی مطلوب در ذیل گفتمان تمدن نوین اسلامی برآمده از نظریه ولایت فقیه و در بستر انقلاب اسلامی  در کشور ما نضج گرفت و تبدیل به گفتمان غالب شد.

اصطلاحات حکمرانی و حکومت، دارای مفاهیم محض و تخصصی بوده که بعضاً فارغ از مفهوم، معمولاً جایگزین یکدیگر به کار می روند. اما قدمت حکمرانی به تاریخ تمدن بشری برمی­گردد.  در ادبیات حقوق عمومی از حکومت و حاکمیت به عنوان یکی از عناصر و ارکان  دولت – کشور یاد می شود که مفهوم آن سیطرة ارادة برتر است که در یک قلمرو سرزمینی معین هیچ ارادة رقیب دیگری از گروههای اجتماعی فراتر از آن وجود ندارد و از نظیر بیرونی این اراده نبایستی تحت سلطه و آمریت دولت دیگر باشد.

چنین حاکمیتی در تمدن نوین اسلامی وضعیتی نیازمند طراحی الگویی است که آسیب­هایی چون فساد، بی­عدالتی، قانون گریزی و ... در آن راه نیافته و یا به حداقل برسد. و مبتنی بر شاخصه هایی نظیر معنویت گرایی الهی، عقل گرایی، تخصص و دانش مداری، حق طلبی، مسئولیت پذیری، نظارت پذیری، مردم داری و مشارکت پذیری باشد.  بنابراین برگزاری این همایش در راستای تقویت گفتمان انقلاب اسلامی  با ابعاد بین المللی حائز اهمیت است.

هدف از برگزاری این همایش به بررسی ابعاد مختلف الگوی اسلامی حکمرانی مطلوب  و واکاوی مفهوم و مبانی آن در قانون اساسی جمهوری اسلامی و نظرات فقها در این حوزه پرداخته و در نهایت پیشنهادات و راهکارهای مفید و مناسب در راستای تقویت این مساله مهم توسط صاحب نظران داده شود.